Ik ken veel te weinig mensen die zeggen dat ze tevreden zijn met hun lichaam. Wat zeg ik? Volgens mij heb ik dit nog nooit iemand horen zeggen. Nu kan ik vrolijk verklaren dat ik vanaf nu wel helemaal van mijn lichaam ga houden en afstand neem van het heersende schoonheidsideaal maar we weten allemaal dat ik straks weer twijfelend met een nieuw truitje voor de spiegel sta te draaien. Honderden artikelen in tijdschriften en op internet zijn gewijd aan het lichaam. De meeste op vrouwen gericht. Heb je een appel- of peerfiguur, ben je een femme fatale of plofkip? Flink sporten voor een bikiniklaar lichaam, volgens de laatste trend in fitnessland een ‘bubble butt’ bij elkaar squaten of in dat speciale jurkje móeten passen voor de feestdagen. Ik maak mezelf er ook wel eens schuldig aan en lees ook met veel smaak dit soort artikelen. Het lijkt nooit genoeg en er is altijd wel iets om verder aan te sleutelen.
Maar het is mijn lichaam. Dit lichaam is over het algemeen gezond, heeft veel nare virussen en bacteriën weten te overwinnen, heeft me door pfeiffer heen getrokken, kan er tegen als ik veel teveel of veel te weinig eet, wordt met mij steeds ouder en is zelfs in staat om straks een kindje te dragen en uit te laten groeien tot een echt mensje. Mijn lichaam is uniek, mijn lichaam is samen met mijn hersenen tot fantastische dingen in staat en er is gelukkig tot nu toe nog niets verschrikkelijks mee gebeurt. Ik heb geluk.
Waar ga ik heen met dit artikel? Nou, het volgende: Het is heel menselijk om onzeker te zijn over hoe je eruit ziet. Het is ook een lekker onderwerp voor wanneer je met een groep vriendinnen op de bank aan je liquid dinner zit (lees 3L. wijn). Maar toen ik laatst in een winkel stond hoorde ik twee jonge meiden zichzelf volledig afbranden bij de passpiegels. Deze broek zorgde er echt voor dat ze een enorme reet kreeg en de ander kon met haar flubberbuik absoluut dat strakke jurkje niet aan. Deze meiden waren zo dun als planken maar stookte elkaar op tot ze alleen nog maar twee tientonners in de spiegel konden zien. Een paar dagen later brak mijn hart echt. Ik las een artikel op internet waar een moeder vertelde dat haar dochtertje van vier jaar oud begon te huilen omdat ze vond dat ze er dik uitzag in haar winterjasje. VIER jaar oud. Hoe komt ze hierbij? Het drong tot me door dat alles wat wij zeggen wordt opgepikt door kinderen. Dat wij zo over ons lichaam denken komt echt niet alleen omdat Doutzen Kroes zo verschrikkelijk slank op de cover van een tijdschrift staat. Het komt omdat bijna niemand van ons andere vrouwen hoort zeggen dat ze blij zijn met hun lichaam. Het komt omdat je heel je leven de mensen om je heen bezig hoort met de meest rare diëten en gewichtsperikelen. Sapkuren om een paar kilo af te vallen die daarna meteen weer terugkomen (Dûh) en enge afslankshakes en repen die niets maar dan ook niets dan slechts voor je doen. Een kind houdt onvoorwaardelijk van je en vindt jou prachtig. Wanneer dat kind jou vervolgens hoort klagen over elk rolletje, kuiltje en rimpeltje dat je kan vinden gaat het dit ook zien. Kinderen zien en horen alles. Als kleine sponzen nemen ze dezelfde houding over en gaan ze dit ook op zichzelf projecteren. Jouw perfecte kleine munchkin gaat vanaf een belachelijk jonge leeftijd afschuwelijke dingen over zichzelf denken.
Maar het is mijn lichaam. Dit lichaam is over het algemeen gezond, heeft veel nare virussen en bacteriën weten te overwinnen, heeft me door pfeiffer heen getrokken, kan er tegen als ik veel teveel of veel te weinig eet, wordt met mij steeds ouder en is zelfs in staat om straks een kindje te dragen en uit te laten groeien tot een echt mensje. Mijn lichaam is uniek, mijn lichaam is samen met mijn hersenen tot fantastische dingen in staat en er is gelukkig tot nu toe nog niets verschrikkelijks mee gebeurt. Ik heb geluk.
Waar ga ik heen met dit artikel? Nou, het volgende: Het is heel menselijk om onzeker te zijn over hoe je eruit ziet. Het is ook een lekker onderwerp voor wanneer je met een groep vriendinnen op de bank aan je liquid dinner zit (lees 3L. wijn). Maar toen ik laatst in een winkel stond hoorde ik twee jonge meiden zichzelf volledig afbranden bij de passpiegels. Deze broek zorgde er echt voor dat ze een enorme reet kreeg en de ander kon met haar flubberbuik absoluut dat strakke jurkje niet aan. Deze meiden waren zo dun als planken maar stookte elkaar op tot ze alleen nog maar twee tientonners in de spiegel konden zien. Een paar dagen later brak mijn hart echt. Ik las een artikel op internet waar een moeder vertelde dat haar dochtertje van vier jaar oud begon te huilen omdat ze vond dat ze er dik uitzag in haar winterjasje. VIER jaar oud. Hoe komt ze hierbij? Het drong tot me door dat alles wat wij zeggen wordt opgepikt door kinderen. Dat wij zo over ons lichaam denken komt echt niet alleen omdat Doutzen Kroes zo verschrikkelijk slank op de cover van een tijdschrift staat. Het komt omdat bijna niemand van ons andere vrouwen hoort zeggen dat ze blij zijn met hun lichaam. Het komt omdat je heel je leven de mensen om je heen bezig hoort met de meest rare diëten en gewichtsperikelen. Sapkuren om een paar kilo af te vallen die daarna meteen weer terugkomen (Dûh) en enge afslankshakes en repen die niets maar dan ook niets dan slechts voor je doen. Een kind houdt onvoorwaardelijk van je en vindt jou prachtig. Wanneer dat kind jou vervolgens hoort klagen over elk rolletje, kuiltje en rimpeltje dat je kan vinden gaat het dit ook zien. Kinderen zien en horen alles. Als kleine sponzen nemen ze dezelfde houding over en gaan ze dit ook op zichzelf projecteren. Jouw perfecte kleine munchkin gaat vanaf een belachelijk jonge leeftijd afschuwelijke dingen over zichzelf denken.
Ik heb mezelf voorgenomen om rond mijn (toekomstige) kinderen nooit negatief te zijn over mijn lichaam. Meer zelfs, ik laat ze horen hoe blij ik ben met elke ronding en elk kilootje meer of minder. Gewoon laten zien hoe blij je bent met je lichaam en hoe veel wonderlijke dingen je lichaam voor je doet. Je kan op veel meer manieren mooi zijn dan alleen je buitenkant. En wie weet, al die positieve woorden kunnen best wel eens blijven hangen. Je weet zelf ook dat hoe negatiever je over jezelf praat hoe meer je dat gaat geloven.
Dit betekent niet dat je niet meer kan genieten van dit soort artikelen of informatie mag lezen over gezond zijn afvallen. Je mag natuurlijk altijd proberen om het beste uit jezelf te maken en ik zal niet oordelen op de manier waarover je dat doet (al zal ik je altijd stimuleren dat op een gezonde manier te doen). Maar onthoudt alsjeblieft: Het maakt niet uit welke maat of vorm je hebt. Jij mag precies zijn hoe je bent. Daar heeft niemand iets mee te maken. Mensen zijn zo bang voor hoe anderen hen zien, maar zie jezelf eens door de ogen van John Legend "Cause all of me Loves all of you. Love your curves and all your edges. All your perfect imperfections.."
Sterker nog, ik daag je uit om jezelf mooi te noemen en te voelen! Ik heb een prachtlijf en jij ook. Voelt dat niet veel lekkerder?
Liefs Ida
Dit betekent niet dat je niet meer kan genieten van dit soort artikelen of informatie mag lezen over gezond zijn afvallen. Je mag natuurlijk altijd proberen om het beste uit jezelf te maken en ik zal niet oordelen op de manier waarover je dat doet (al zal ik je altijd stimuleren dat op een gezonde manier te doen). Maar onthoudt alsjeblieft: Het maakt niet uit welke maat of vorm je hebt. Jij mag precies zijn hoe je bent. Daar heeft niemand iets mee te maken. Mensen zijn zo bang voor hoe anderen hen zien, maar zie jezelf eens door de ogen van John Legend "Cause all of me Loves all of you. Love your curves and all your edges. All your perfect imperfections.."
Sterker nog, ik daag je uit om jezelf mooi te noemen en te voelen! Ik heb een prachtlijf en jij ook. Voelt dat niet veel lekkerder?
Liefs Ida